می گذرند یک به یک روزهایم

صدای تیک تیک عقربه های ساعت خسته ام را می شنو م

سال هاست که ساعت به دیوار تکیه کرده است

سال هاست جاده قدم های بی انگیزه مرا تحمل می کند

می دانم یک روز این دیوار با تمام استواریش پوسیده می شود وبیچاره ساعت بی پناه!

می دانم یک روز این ساعت با تمام نظمش از حرکت می ایستد و بیچاره کسانی که زندگیشان را با این تیک تیک ها تنظیم کرده اند!

می دانم یک روز این جاده مسدود خواهد شد   و همه را خواهد بلعید و بیچاره کسانی که با غرور و امید بر روی آن قدم می گذارند !

تکرار به تکرار

پس از امروز من به مسخرگی،این تکرار فانی می خندم،تا روز موعد به نادانی من نخندد

پدرم هر روز تابلوی جدیدی می کشد

می ناب هر روز سوره جدیدی را حفظ می کند

ثبوت عزیز هر روز ملودی جدیدی را می نوازد

سما، مطلب آموزنده جدیدی رو آپ می کند

کلاغ شورشی فحش جدیدی بارم می کند

استاد درس اخلاقی جدیدی را آموزش می دهد

دل آرام هر شب کابوس  وحشتناکی می بیند

و من از این تکرارها و پایانشان آگاهم

و چقدر احمقانه است که لحظه هایم را به این روزمرگی ها و ساعت روی دیوار،

که نگاه کردنش عذابم می دهد،بسپارم

زندگی= تکرار

          من می دانم در دل این تکرار                                                                                                               

 دل بهنام                                                                                                                                     

دل استاد

دل نسل3

دل خرقه سوخته

و دل هزار آدم دیگر ،می گیرد   ...

...

من غرور و ابهت  این یکنواختی مزخرف را

با دست نوشته هایم می شکنم

و من به تکرارها دل نمی بندم،

تو هم بدان که روزی باید رفت

خوش باش ولی دل نبند

 اخر این تکرار برای همه، یک چیز تکراری را تکرار می کند

م

ر

گ

.

روزی خواهیم رفت.

از امروز دل نبند که آن روز دل کندن برایت سخت نباشد

خیلی وقتا ادعا می کنیم که بعضیا روخیلی دوست داریم!

  ولی ببینیم واقعاً هر کسی رو چقدر دوست داریم و یا هر کسی لایق چقدر دوست داشتن!؟

مراتب دوست داشتن:

اولین مرتبه لازمه اش اینه که:  به محبوبمون نزدیک بشیم؛ ولى هیچ نوع فداکارى و از خودگذشتگى توی این علاقه و رابطه نداشته باشیم.

دومین مرتبه این که:  علاوه بر نزدیک شدن، کمی هم فداکاری از خودمون براش نشون بدیم ولى تا جایی که با منافع کلى و مصالح اساسىِ شخصیمون منافات و مزاحمتی نداشته باشه.

سومین مرتبه:  شیفتگى و خود باختگیه که از هیچ نوع فداکارى در راه محبوبمون دریغ نکنیم و کمال لذت خودمون رودر تبعیت از اون، و یا به تعبیر عرفانیش  در فناى خودمون نسبت به اون بدونیم و نشونش اینه که، از اظهار خضوع و کرنش و اطاعت در برابرش لذت  ببریم  واین که خواسته هاش رو به همه چیز و همه کس، بدون هیچ قید و شرطی ترجیح بدیم و باز هم به تعبیر عرفا در برابرش  امتثال امر داشته باشیم .

و اعتقاد من اینه  که دوست داشتن مثل یه ماتریس ... بهتر که  دوست داشتن تدریجی صورت بگیره که شناخت کامل بشه، اکثر کسایی که بدون گذشتن از مرحله یک و دو به سرعت، به قله و اوج ماتریس می رسن به همون سرعت هم در عشق و دوست داشتنشون افت و نزول دارن...

خیلیا معتقدن که توی دوست داشتن دیگه جایی برای منطق و عقل باز نکنیم ولیکن به نظر من، همه جا چاشنی عقل لازم  حتی توی دوست داشتن  ...

بعضیا معتقدن که مرحله سوم رو فقط برای خدا بخواهیم و بعضیا هم میگن بشر هم لایق این مرتبه هست...

                            ولیکن من میگم...

                           شما چی میگید؟؟؟