نویسنده: دل آرام - چهارشنبه 90/11/26
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
(حافظ)
-
19 اسفند
اربعین95
تقارن ازمان
19 اسفند
آنوقت هیچ شدیم..
واکنش من
خداحافظ...
لطفا کمک های مردمی
خدایا امشب
رها...
من...
[عناوین آرشیوشده]
- ای کاش (2)
- آرامش (2)
- احساس (1)
- اعطایی-استعدادی (1)
- انکار (1)
- پیمان (1)
- تربیت احساس (1)
- چرا (1)
- داوری (1)
- در برابر (1)
- درد کهنه (1)
- دروغ (1)
- دعا (1)
- دلتنگی (1)
- رسالت (1)
- صبر (1)
- ظلم (1)
- عهد (1)
- فراموش (1)
- قضاوت (1)
- قله دنیا،فتح بهشت (1)
- مدیریت احساس (1)
- نفرین (1)
- هوای نفس-توبه-نجات (1)
- عناوین مطالب
- بهمن 1387
- بهمن 91
- دی 91
- آذر 91
- آبان 91
- مهر 91
- شهریور 91
- مرداد 91
- تیر 91
- خرداد 91
- اردیبهشت 91
- فروردین 91
- اسفند 90
- بهمن 90
- دی 90
- آذر 90
- آبان 90
- شهریور 90
- مرداد 90
- تیر 90
- خرداد 90
- اردیبهشت 90
- اسفند 89
- بهمن 89
- دی 89
- آذر 89
- آبان 89
- مهر 89
- شهریور 89
- مرداد 89
- تیر 89
- خرداد 89
- اردیبهشت 89
- اسفند 88
- بهمن 88
- دی 88
- آذر 88
- آبان 88
- مهر 88
- شهریور 88
- مرداد 88
- تیر 88
- خرداد 88
- اردیبهشت 88
- فروردین 88
- اسفند 91
- اردیبهشت 92
- مرداد 92
- تیر 92
- شهریور 92
- مهر 92
- دی 92
- آذر 92
- بهمن 92
- اسفند 92
- فروردین 93
- اردیبهشت 93
- تیر 93
- آبان 93
- دی 93
- آذر 93
- بهمن 93
- اسفند 93
بازدید امروز: 1
بازدید دیروز: 9
کل بازدیدها: 134643
دل آرام
مردجوانی کنار نهر آب نشسته بود و غمگین و افسرده به سطح آب زل زده بود.
استادی از آنجا می گذشت. او را دید و متوجه حالت پریشانش شد و کنارش نشست.
مرد جوان وقتی استاد را دید بی اختیار گفت: "عجیب آشفته ام و همه چیز زندگی ام به هم ریخته است. به شدت نیازمند آرامش هستم و نمی دانم این آرامش را کجا پیدا کنم؟"
استاد برگی از شاخه افتاده روی زمین را داخل نهر آب انداخت و گفت: به این برگ نگاه کن وقتی داخل آب می افتد خود را به جریان آن می سپارد و با آن می رود.
سپس استاد سنگی بزرگ را از کنار جوی آب برداشت و داخل نهر انداخت. سنگ به خاطر سنگینی اش داخل نهر فرو رفت و در عمق آن کنار بقیه سنگ ها قرار گرفت.
استاد گفت: "این سنگ را هم که دیدی. به خاطر سنگینی اش توانست بر نیروی جریان آب غلبه کند و در عمق نهر قرار گیرد. حال تو به من بگو آیا آرامش سنگ را می خواهی یا آرامش برگ را؟!"
مرد جوان مات و متحیر به استاد نگاه کرد و گفت: "اما برگ که آرام نیست. او با هر افت و خیز آب نهر بالا و پائین می رود و الان معلوم نیست کجاست! لااقل سنگ می داند کجا ایستاده و با وجودی که در بالا و اطرافش آب جریان دارد اما محکم ایستاده و تکان نمی خورد. من آرامش سنگ را ترجیح می دهم!"
استاد لبخندی زد و گفت: "پس چرا از جریان های مخالف و ناملایمات جاری زندگی ات می نالی؟ اگر آرامش سنگ را برگزیده ای پس تاب ناملایمات را هم داشته باش و محکم هر جایی که هستی آرام و قرار خود را از دست مده."
استاد این را گفت و بلند شد تا برود. مرد جوان که آرام شده بود نفس عمیقی کشید و از جا برخاست و مسافتی با استاد همراه شد.
چند دقیقه که گذشت موقع خداحافظی مرد جوان از استاد پرسید: "شما اگر جای من بودید آرامش سنگ را انتخاب می کردید یا آرامش برگ را؟"
استاد لبخندی زد و گفت: "من تمام زندگی ام خودم را با اطمینان به خالق رودخانه هستی و به جریان زندگی سپرده ام و چون می دانم در آغوش رودخانه ای هستم که همه ذرات آن نشان از حضور یار دارد از افت و خیزهایش هرگز دل آشوب نمی شوم و من آرامش برگ را می پسندم .
نویسنده: دل آرام - شنبه 90/11/15
گاهی بعضی نوشته ها انگار با روح آدم بازی می کنند حالا یا شادت می کنند و یا افسرده! این نوشته منو جداً آروم کرد
مردجوانی کنار نهر آب نشسته بود و غمگین و افسرده به سطح آب زل زده بود.
استادی از آنجا می گذشت. او را دید و متوجه حالت پریشانش شد و کنارش نشست.
مرد جوان وقتی استاد را دید بی اختیار گفت: "عجیب آشفته ام و همه چیز زندگی ام به هم ریخته است. به شدت نیازمند آرامش هستم و نمی دانم این آرامش را کجا پیدا کنم؟"
استاد برگی از شاخه افتاده روی زمین را داخل نهر آب انداخت و گفت: به این برگ نگاه کن وقتی داخل آب می افتد خود را به جریان آن می سپارد و با آن می رود.
سپس استاد سنگی بزرگ را از کنار جوی آب برداشت و داخل نهر انداخت. سنگ به خاطر سنگینی اش داخل نهر فرو رفت و در عمق آن کنار بقیه سنگ ها قرار گرفت.
استاد گفت: "این سنگ را هم که دیدی. به خاطر سنگینی اش توانست بر نیروی جریان آب غلبه کند و در عمق نهر قرار گیرد. حال تو به من بگو آیا آرامش سنگ را می خواهی یا آرامش برگ را؟!"
مرد جوان مات و متحیر به استاد نگاه کرد و گفت: "اما برگ که آرام نیست. او با هر افت و خیز آب نهر بالا و پائین می رود و الان معلوم نیست کجاست! لااقل سنگ می داند کجا ایستاده و با وجودی که در بالا و اطرافش آب جریان دارد اما محکم ایستاده و تکان نمی خورد. من آرامش سنگ را ترجیح می دهم!"
استاد لبخندی زد و گفت: "پس چرا از جریان های مخالف و ناملایمات جاری زندگی ات می نالی؟ اگر آرامش سنگ را برگزیده ای پس تاب ناملایمات را هم داشته باش و محکم هر جایی که هستی آرام و قرار خود را از دست مده."
استاد این را گفت و بلند شد تا برود. مرد جوان که آرام شده بود نفس عمیقی کشید و از جا برخاست و مسافتی با استاد همراه شد.
چند دقیقه که گذشت موقع خداحافظی مرد جوان از استاد پرسید: "شما اگر جای من بودید آرامش سنگ را انتخاب می کردید یا آرامش برگ را؟"
استاد لبخندی زد و گفت: "من تمام زندگی ام خودم را با اطمینان به خالق رودخانه هستی و به جریان زندگی سپرده ام و چون می دانم در آغوش رودخانه ای هستم که همه ذرات آن نشان از حضور یار دارد از افت و خیزهایش هرگز دل آشوب نمی شوم و من آرامش برگ را می پسندم .
نویسنده: دل آرام - جمعه 90/11/7
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.