هرگز آرزو نکردم ای کاش

 سرزمین پر بلایی، مثل  کربلا نبود !

زینبی نبود که اون روزا رو، با  تموم مصائبش تحمل کنه!

ابوالفضلی نبود که وجودش را غرق خون برای رفع عطش دیگران کنه! و...

چون باورم اینه که همگی برای این کارا و این روزا،رسالت داشتند...

متاسفانه خیلی از ما آدما، هر سال ،دهه محرم به یاد امام حسین (ع) و ابوالفضل (ع)و... می افتیم و به قول معروف حسینی میشم   و بعدش تا سال دیگه که محرم برسه امام حسین (ع) و یارانش رو فراموش می کنیم ولی من میگم یادمون باشه که:

  کُل  یَوم  عاشورا  وَ  کُل  اَرض  کَربلا

 یعنی توی تموم ایام ،حسینیان و یزیدیان هستند و هر روز، روز امتحان وفاداری ما به اهل بیت هست . و تنها ای کاشی که می خوام بگم اینه که:

ای کاش همیشه جزء حسینیان باشیم.

در تمام شب چراغی نیست

در تمام روز نیست یک فریاد

چون شبان بی ستاره ی قلب من ،تنهاست

تا ندانند از چه می سوزم ...

راه من پیداست

پای من خسته ست

پهلوانی خسته را مانم که می گوید سرود کهنه ی فتحی قدیمی

با تن بشکسته اش

                       تنها

امروز بعد از مدت ها به سراغش رفتم و به خودم جرات دادم که باهاش حرف بزنم ولی خیلی فرق کرده بود....

کبودی زیر چشماش نگاهم رو، روی صورت بی رنگش خیره کرد...

چشم در چشم شدیم، کبودی زیرچشماش، لب های رنگ پریده اش ، نگاه سرد و تلخش تنم رو لرزوند....

 از نگاهم ،حرف دلم رو خوند و توی چشمای یخ زده اش لایه ای از اشک نشست...

هیچ موج و انرژیی دیگه توی چشماش پیدا نمیشه!

چشماشو بست! و ابروهاش رو در هم کشید!

دستای یخ زده اش رو گرفتم و توی آغوشم فشارش دادم ....

خیلی عجیب بود ! عرق روی پیشونیش بود ،ولی می گفت یخ کردم اولش فکر کردم مریضه و اشتباه می کنه ولی دیدم  راست می گفت بعضی از قسمت های بدنش یخ بود...

آخه چی شدی؟چرا آرومی؟چرا سردی؟ چرا چشاتو می بندی و ...

می گفت:

وقتی که دنیا می چرخه و سیاه میشه، چشامو می بندم که چرخشش و سیاهیش رو نبینم ...توی سرم  ...و مجبورم که ابروهام رو در هم بکشم و بی صدا ،درد  رو تحمل کنم ...

پرسیدم ناراحتی ، خیلی شرایط سختیه؟؟

گفت : نه،...

من برات چه کنم؟ چه کمکی  می تونم بهت کنم؟

از خدا بخواه که به من صبر جمیل بده !

صبر جمیل یعنی چه؟

صبر همراه با رضا یت،

یعنی منو راضی و خشنود به شرایطم کنه ،نه اینکه فقط تحمل کنم، و یا فقط ظاهرم رو حفظ کنم و از درون ناراضی باشم...حرف خوبی زد و از صمیم قلب براش دعا کردم و خواهان صبر جمیل از خداوند براش شدم.

شما هم براش دعا کنید

تصویر صحرای عرفات روی صفحه تلویزیون بغضم رو به اشک تبدیل کرد و

      به یاد آیه 12سوره  انعام افتادم :

     (همه شما را در روز قیامت گرد می آورند)

 اون همه آدم که هر کدومشون زبون و رنگ و نژاد خاصی دارن همه یکرنگ و یک لباس به راز و نیاز با تو مشغولن و اعتراف می کنند و کسب معرفت،معرفت نفس و خود شناسی،اون جا خیلی خوب معرفت نفس و معرفت رب قرین همدیگه میشن یعنی همین که خودت رو شناختی در واقع خدات رو شناختی... 

صادقانه اعتراف می کنند چون که بزرگترین گناه توی عرفات یاس و نا امیدی از بخشش توست. منم از همین جا دست هام رو بالا می گیرم و نگاهم رو به آسمون و فریادم رو بلند و دلم رو روانه صحرای عرفاتت می کنم و ازت رحمت می خوام.

می دونی که چقدر دلم می خواد اونجا بودم . تموم دعای عرفه رو ایستاده می خوندم  و دعا می کردم، دعا اونجا به خاطر حضور آقا امام زمان(عج الله)قطعا مستجاب میشه،  اگر بودم اون جا با چشم های اشک آلود و لی منتظر و مشتاقم به دنبال آقام می گشتم و ...وحشت دارم از اینکه ببینمش ولی نشناسمش و چقدر بیزارم ازاین  جاهل بودن..

ای کاش اونجا بودم و میدیدم که شیطان چقدر سر افکنده است !

ای کاش اونجا بودم و بهت می گفتم چقدر از این شنبه تا جمعه ها خسته ام !

ای کاش اونجا بودم و اعتراف می کردم که از برچسب مسلمون و شیعه بودنم وحشت دارم !

ای کاش اونجا بودم و ازت می خواستم که همه مریضا رو شفا بدی !

ای کاش اونجا بودم و بهت می گفتم که دلشوره ها رو از بین ببر !

ای کاش اونجا بودم و ...

ولی امیدوارم که می پذیری دلم رو روانه اونجا کنم...