سلام بر پريساي ماه ، چراغ راه و كشنده ي آه

شايد من بيش از بقيه، وضع گفتار پريسا رو درك كنم.ته خط و سر خط در گفته هاي اون يعني آدم، سر خط باشه ولي به ته خط برسه. اما يه چيزي از پريسا انتظار هميشگي اون از ما رو تشكيل مي ده و اون اينه كه غمهاي دروني اون رو با عمقش درك كنيم كاري كه براي كسي جز همراهان و علاقمندان اين مغرور قهرمان و اين محبوب دوران، ميسور نميشه.دوستان دلسوز او كجا هستند؟؟؟؟حالا وقتشه كه براي حل مشكلش از ته دل دعا كنيم تا گرهه هاي جدي زندگي رو باز كنه! يادتون باشه كه اون يه آدم عادي نيست زيرا همزمان، سه چيزه: هم يه كوه قهرماني،هم يه ابر آسماني و هم يه بهار جاوداني!

ما هم يه انتظار هميشگي از اون داريم كه با هم داد مي زنيم و برآورده كردنش رو ازش مي خواهيم: پريسااااااااااااااااااااااااااااااااا هميشه سر خط بمون و به ته خط نرس!!! سبز بمون و زرد نشو...سرخ باش عزيزم!!!