هو

سلام قربون اون دل کوچيکت برم که اگه قبول مي کردي به خونه دلم ميومدي تا ابد نگهت مي داشتم و نه بهت ظلم مي کردم و نه مي گذاشتم دست ظالمي بهت برسه!

ولي تو جايي رو به اسم وبلاگت داري و کساني که همگي دوستدارتن پس تنها نيستي،و مردي که از راه قرار برسه،اون امثال تو رو در آغوش امنش فشار ميده ومهمتر خداي تو و اون مرد مهربون هم كه هنوز هست ،نمي دونم بعد از نوشته هات آروم شدي يا نه ولي برات دعا مي كنم و به نظرم بهتر بود مي گفتي لعنت به دنيا و آدماش و نه خودت ،چون مي دونم تو يه فرشته بي گناهي...