سلام عزيزم

كودكي همه ما داستان قشنگيه كه اگر بارها و بارها تكرار كنيم نه خودمون خسته ميشيم و نه ديگري....پس همگي به نوعي دلتنگ كودكيمون هستيم، به قول خودت كه بعضي موقعها، با يه نيمچه اخم ،به شكل تذكري به بعضيا ميگي((خدا ما رو اتفاقي و بي برنامه به اين دنيا نفرستاده))پس برنامه تو هم به اين شكله كه چتر باشي و خدار رو هم شكر كن كه تو يه سايبون شدي براي خستگيهاي خيليا....و تا جايي كه من شنيدم تو بچگي هم بين دوستان و حتي نزديكانت بيشتر چتر بودي تا اينكه ديگران..