سلام،چه خبره ؟

اينكه آدم در كنار خدا ،يه مشاور و يا به قول خودت يه تكيه گاه داشته باشه ،اصلاًكار بدي نيست ،پس اعتراف و پشيمونيت اشتباه بود .ولي اينكه اون آدم رو اشتباه انتخاب كردي،بحثش جداست. و حالا كه اين همه تذكر لازم داشته نكن .نباش...پس بايد كنارش مي گذاشتي و مثل هميشه بهت تبريك ميگم كه اقدامت صحيح. وبه خودم تبريك ميگم كه تكيه گاهم توي زندگيم هيچوقت خطا نكرد و اون كسي نيست جز پريساي خوبم

ولي باور کن تنم لرزيد ،اين حرفا به شخصيتت نمياد ،شکستم يعني چي؟اون آدم بايد بشکنه که تو رو از دست داده